Co tu robisz Caroline ?

Nie zdążyłem wypowiedzieć słowa.Od razu usłyszałem głos Elijah'y dobiegający zza moich pleców.
-Daj spokój Rebekah, zostaw Damona w spokoju.
-Dlaczego Elijah ? Dlaczego ?! Ten potwór, Klaus, nasz brat ponownie mnie zasztyletował ! Odbierał mi wszystko, dlaczego nie mogę zrobić czegoś co go może wreszcie zrani ?!
-Rebekah, nie jesteś taka jak Klaus. Nie trać tego pięknego człowieczeństwa, które nosisz w swojej duszy.
Słysząc ten dialog, który przyprawiał mnie o mdłości, postanowiłem go przerwać słowami:
-Honorowy Elijah i głupiutka Rebekah.. wynoście się stąd !!!
Bekah spojrzała mi głęboko w oczy, widziałem w nich ból. W wampirzym tempie opuściła moją rezydencję puszczając Damona z hukiem na podłogę. Damon chwilę po tym wziął ode mnie śpiącą Caroline i zaniósł ją do sypialni. Zostałem ja, Cara, Hayley i Elijah.
-Dlaczego nie mogę wejść Niklausie ?- zapytał poważny Elijah.
-Cóż, może dlatego, że nie jestem już właścicielem- odpowiedziałem w półuśmiechu.
-A więc kto jest właścicielem ? Nie rozumiem- zapytał marszcząc brwi.
-Ja jestem właścicielką tej okazałej rezydencji - powiedziała Cara dość pewnie.
-Kim jesteś, że zasłużyłaś na to by Nik Ci tak zaufał?
-Zadajesz zbyt wiele pytań Elijah.
Po tych słowach Cara wyciągnęła dłoń zaciśnięta w pięść przed siebie. Potem delikatnym ruchem otwierała ją mrucząc jakieś zaklęcie.. Elijah upadł na kolana..Słyszałem jak jego kości zaczynają się łamać. Musiałem to przerwać. Cara nienawidziła mojego przyrodniego rodzeństwa.
-Cara przestań- powiedziałem spokojnie
-Wynoś się stąd ! -Wykrzyczała wprost jego przerażonej twarzy.
-Cara idź do Damona i Caroline-szepnąłem.
Siostra zrobiła to o co ją prosiłem. Kątem oka widziałem przerażoną Hayley. Szarpnąłem ją za ramię tak, że znalazła się tuż obok mnie.
-To Ty od sztyletowałaś Rebeke ?-zapytałem rozgniewany.
-Tak, to byłam ja.
-Gdyby nie to, że nosisz moje dziecko dawno bym Ci wyrwał serce i wyrzucił na pożarcie psom !
-Niklausie przestań ! Ona jest matką Twojego przyszłego dziecka! - powiedział oburzony Elijah.
-O proszę, proszę. Honorowy, wielkoduszny super brat pierwotny się odezwał- powiedziałem śmiejąc się.
-To ja kazałem od sztyletować Rebeke, nie wiń jej za to ! Przychodziłem tu od jakiegoś czasu i rozmawiałem z Hayley. Obiecałem jej, że ją stąd wyciągnę jak tylko od sztyletuje Rebekeh.
-Tak ? Proszę Hayley wynoś się- powiedziałem uśmiechając się.
Hayley podeszła szybko do drzwi, ale nie mogła wyjść. Czuła jakby ścianę, blokująca jej wyjście na zewnątrz.
-Przechytrzyłem Cię Elijah - powiedziałem do pierwotnego puszczając mu oko.
-Coś Ty narobił Nik !- krzyknął Elijah.
-Jakie to smutne bracie, Ty nie możesz wejść, ona nie może wyjść.
Po ostatnich słowach zamknąłem drzwi i zaprowadziłem Hayley do salonu.
-Myślisz, że wygrasz ze mną mały wilczku ?
-Yee.. miałam..
-Nie kończ Hayley, to było pytanie retoryczne. Oczywiście, że nigdy nie wygrasz.

Dziewczyna wyszła z pokoju, a ja udałem się, aby porozmawiać z Damonem.

-Stary, przepraszam. Byłem taki głodny- zaczął Damon

-Nie ma sprawy przyjacielu, zahipnotyzowałem Cię, abyś zostawił Hayley samą. Cara od jakiegoś czasu wyczuwała, że Elijah przyjdzie i zabierze Hayley.-powiedziałem klepiąc go po plecach.

-Co ? Przestaniesz mnie kiedykolwiek zadziwiać ?

-Ja ? Nigdy Damon ! Łap szklankę z verbeną !- krzyknąłem wychodząc z salonu.

Kierując się do sypialni zobaczyłem Carę..Ona, ona płakała. Dlaczego ? Tak silna osoba ?

-Cara co się dzieje?- zapytałem ostrożnie.

-Nik, a co jeśli by Rebekah zabiła Damona ? Tego nie mieliśmy w planach ! Miał przyjść tylko Elijah.

-Cara, wszystko się udało. Dlaczego przejmujesz się Damonem ? Ty nigdy się nie przejmowałaś.

Siostra wybiegła przed dom, a ja udałem się do Caroline.

-Wstałaś ? zapytałem drżącym głosem.

-Tak, jak widzisz Klaus-odparła Caroline kierującą się do wyjścia.

-Zaczekaj- powiedziałem i chwyciłem jej ramię odwracając ją do mnie.

- Czego chcesz ? Znowu przez Ciebie bym zginęła !

-Caro..

-Znowu moje życie było zagrożone ! Czuje jeszcze ból na nadgarstkach ! Wszystko przez Ciebie ! 

-Caroline !- upomniałem dziewczynę.

Blondynka zamilkła i spojrzała na mnie, tym spojrzeniem.. spojrzeniem, które przyprawia mnie o dreszcze.

-Przepraszam, ale co tu robisz Caroline ? W Nowym Orleanie ? Chciałem, żebyś dołączyła do mnie.. wtedy nie chciałaś.Zmieniłaś zdanie ?- zapytałem w półuśmiechu.

-Nie Klaus, nie zmieniłam zdania! 

Spojrzałem wyczekująco na dalszą część wypowiedzi Caroline.

-Przyjechałam tu, bo jestem wściekła na Ciebie Klaus ! Tyler zostawił mnie po to, aby przyjechać tu i zemścić się na Tobie !

-Kochana.. chciałaś mi to powiedzieć ? Ochronić mnie ?- zapytałem śmiejąc się.

-Ty nic nie rozumiesz, Tyler zerwał ze mną ! Wolał pomścić Ciebie niż być ze mną !

-Caroline.- zacząłem patrząc głęboko w jej oczy. - zawsze wiedziałem, że nie zasługuje na Ciebie, kochana.

Po jej policzku popłynęła kropla łzy... 

W tym samym czasie kiedy ja i Caroline odbywaliśmy rozmowę Cara i Damon siedzieli przed domem.

-Bałam się o Ciebie Damon.

-Cara, Ty ? O mnie ? Dlaczego ?

-Yyhh.. po prostu, okay ? Lubię Cię ! A ludzi, których lubię nie chcę tracić.

-Dobrze Cara - odpowiedział Damon patrząc w jej wyraziste oczy.

Usłyszał jej przyspieszony oddech, głośne bicie serca..Wtedy zdał sobie sprawę, że Cara nie tylko go lubi.

-Chłodno, pójdę już- powiedziała Cara.

-Poczekaj- wampir uśmiechnął się i zarzucił delikatnie na jej chłodne plecy, swoją skórzaną kurtkę.

-Dziękuje - Cara uśmiechnęła się.

-Nie zasługuje ? On był moją pierwszą miłością ! Tak bardzo go kochałam! Wszystko się popsuło przez Ciebie !- Caroline powiedziała uderzając mnie w twarz.

Nie wiedziałem co zrobić, zabolało mnie to, po policzku popłynęła mi łza.. -Kochana, przepraszam- powiedziałem tuląc jej roztrzęsione, zapłakane ciało do mnie.

Podobało się ?!
Za wszelkie błędy stylistyczne przepraszam, ale zazwyczaj skupiam się na treści i ortografii :)

Kto chce rozdział poświęcony Klaroline ? A może ktoś chce Damona i Carę ?

Komentujcie ! Motywujcie !

Pozdrawiam :* i dziękuje za wszystkie komentarze pod poprzednim opowiadaniem !