Porwanie

-Damon- krzyknąłem, wołając przyjaciela
-Co tak wrzeszczysz z samego rana stary ? Nawet wampiry potrzebują snu- zażartował
-Dziś będziemy śledzić Marcela, aż doprowadzi nas do tej małej.. wiedźmy !
-Dobra, niech Ci będzie - wywrócił oczami i poszedł się przebrać.
Moim wołaniem Damona, obudziłem chyba każdego, zaraz usłyszałem schodzącą Hayley a za nią Care.
-Musisz tak krzyczeć ?- powiedziała zezłoszczona Hayley
-Widocznie muszę , skoro to robię mały wilczku.
Spojrzała na mnie, wywróciła oczami i weszła do kuchni..
-Nik
-Cara
-Kiedy ja i Damon wyjdziemy..
-Popilnuje Hayley, tak wiem , nie musisz mi ciągle rozkazywać.. chyba wiesz, że tego nie lubię Nik- powiedziała, udając się do łazienki
-Damon !- krzyknęła rozbawiona - Przestraszyłeś mnie
-Nie mów tak głośno , bo Twój brat urwie mi głowę !- Powiedział uśmiechając się do Cary  wychodząc z łazienki

Ja i Damon udaliśmy się na  poszukiwanie Marcela i śledzenie go , aż doprowadzi nas do małej wiedźmy. Nasza wędrówka, trwała godzinami.
Dzisiejsze warunki pogodowe też nie były najlepsze. Silny wiatr, deszcz...W głowie miałem mętlik.. Czy dobrze, że pozwalam Hayley żyć?
Czy nie za wcześnie moja siostra pojawiła się w domu ? Jednak moje rozmyślania przerwał Marcel. Wreszcie wszedł.. do Kościoła. Czy wampiry chodzą do Kościoła ? Na pewno nie.
Poprosiłem Damona, aby zajął rozmową Marcela kiedy wyjdzie z Kościoła. Sam natomiast wszedłem do środka.Wytężyłem moje zmysły.. strych..Pojawiłem się przed drzwiami w wampirzym tempie
i zapukałem.
-Czego zapomniałeś Mar..- Davina nie dokończyła zdania widząc mnie demaskującego jej kryjówkę
-Witaj Davina - powiedziałem uśmiechając się
-Czego chcesz ?-  Powiedziała mierząc mnie wzrokiem
-Nie zaprosisz mnie do środka ? Chciałem porozmawiać o Twojej mocy, o Marcelu..- Wypowiadając te słowa Davina zrzuciła mnie z schodów.
Potem usłyszałem trzaskające drzwi.Pojechałem do domu by powiedzieć o tym Carze
-Cara ! Cara !
-Słucham Nik ? Dostałeś lekko w kość ?
-Cóż, jak widać wszytko wiesz. Musisz ją stamtąd wydostać coraz więcej czarownic ginie.. Marcel wykorzystuje ją do zdobycia całkowitej kontroli nad miastem.. Podczas naszej rozmowy rozległ się dźwięk
telefonu.
-Marcel cóż za miła niespodzianka
-Byłeś u Daviny ? Skąd wiedziałeś ?- krzyczał rozgniewany
-Widzisz Marcellus, przede mną nie da się niczego ukryć
-Przede mną też za wiele nie ukryjesz.. Myślisz, że nie wiem ? Damon, oj biedny Twój przyjaciel.. co teraz mam z nim zrobić ? Trzymam w jego ciele drewniany kołek, chwila nie uwagi i może być w sercu.
-Czego chcesz Marcel ?
-Przyjdziesz i obiecasz, że nigdy więcej nie zbliżysz się do Daviny, a nie zginie Twój przyjaciel, czekam u mnie na dziedzińcu - powiedział rozłączając się
Wtedy Cara powiedziała  zdecydowanie :
-Ja pójdę, uratuje Damona, a Ty nie złożysz jakiejś durnej obietnicy.
-Dobra.. - powiedziałem kręcąc głową
Cara założyła czarną pelerynę z olbrzymim kapturem, zakrywającym większość jej twarzy. Wykonała zaklęcie namierzające Marcela:
-Phesmatos tribum nas ex virás sequitas sanguinem,aby mogła dojść i wyszła. Kiedy doszła wyciągnęła ręce do przodu i zaczęła mówić
-dor esmaga a súa cabeza, oprime o seu corpo.
Marcel osunął się na ziemię, wypuszczając Damona. Cara szybko podbiegła, i spontanicznie przytuliła Damona.

Szybko jednak puściła Damona, zdając sobie sprawę z tego co zrobiła.
-Wszystko okay Damon ?
-Tak , dziękuje Cara
-Wynośmy się stąd- powiedziała szybko wychodząc z dzielnicy Marcela

-Jesteśmy cali i zdrowi- powiedział Damon wchodząc o rezydencji
-Cara? Wszystko okay ?- powiedziałem
-Tak Nik, idę się przebrać i porozmawiać z Hayley
Ja i Damon usiedliśmy w salonie, i piliśmy długi czas. Rozmawialiśmy o tym co już zrobimy jak przejmiemy Nowy Orlean. Damon wspomniał też o Caroline, nikt nie ma podobno z nią kontaktu...
Tymczasem Cara rozmawiała z Hayley
-Hej
-Hej Cara- Hayley powiedziała zapraszając Care do pokoju
-Wiem co nie co o Twojej rodzinie, często im pomagałam..
-Jak to ? Ktoś żyje z mojej rodziny ? Proszę powiedz mi..
-Spokojnie..Twoja cała rodzina, została jakby to powiedzieć przeklęta.. Marcel rzucił klątwę. Ludzie z Twojego rodu podczas pełni są ludźmi , pozostały czas mają postać wilka.
-Jak to ? Dlaczego ?
-Marcel, chce w NO tylko wampirów, wampiry i wilkołaki zawsze byli wrogami. Nawet wiem gdzie niektórzy są z Twojego rodu.
-Mogłabyś mnie zaprowadzić do nich ? Proszę..
-To nie takie proste, ale postaram się.
-Dziękuje, na początku miałam Cię za okropną sukę, przepraszam Cię Cara.
-Taka tez jestem, ale ostatnio coś dziwnego się ze mną dzieje.Niech to będzie nasza tajemnicą, okay ?
-Dobrze- Hayley uśmiechnęła się
-Dobranoc Hayley
-Dobranoc Cara

Rano obudził mnie głośny dzwonek telefonu:
-Klaus, coś Ty zrobił ? Kim jest ta dziewczyna ?Co ona mi do cholery zrobiła ?
-Marcellus, jak miło z Twojej strony , że mnie budzisz.
-Przestań !
-Zacząłeś się mi przeciwstawiać, to masz za swoje. Nie będę się stosował do Twoich durnych zasad.- powiedziałem stanowczo
-Zobaczymy czy będziesz taki pewny siebie, jak Ci powiem, że mam Twoją lalunię z Mistic Falls
-Caroline..- szepnąłem rozłączając się
Szybko pobiegłem do pokoju Cary :
-Mamy robotę, wstań proszę Cię.

Jak się podoba nowy rozdział ?
Macie jakieś zastrzeżenia, pomysły ? :)
Pozdrawiam :)